نصب اپلیکیشن

صفحه رسمی مای درس

اطلاع از آخرین تغییرات، جوایز و مسابقات مای درس
دنبال کردن
2 سال قبل
0

نکات دستوری و آرایه های ادبی متن «آدم آهنی و شاپرک»:

بیت اول فصل

 

  • شاعر: اقبال لاهوری

 

خدا آن ملّتی را سروَری داد                               که تقدیرش به دست خویش بنوشت

خداوند، ملّتی را بزرگ و ارجمند می گرداند که سرنوشت سرزمینشان را خودشان در دست بگیرند و مستقل باشند.

آرایه ی ادبی:

بیت آغاز فصل تلمیح دارد به آیه ۱۱ سوره رعد: «إن الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بأنفسهم» : خداوند سرنوشت هیچ قومی (و ملتی) را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در وجود خودشان است تغییر دهند.

 

درس شانزدهم

آدم آهنی و شاپرک

 

  • نویسنده: ویتاتو ژیلینسکای
  • مترجم: ناهید آزاد منش
  • نوع نثر: ساده و روان

 

نکات دستوری و آرایه های ادبی:

نور سرد  ß  کنایه از غیر طبیعی

خوب از آب درنیاید  ß  کنایه از اینکه نتیجه خوبی نداشته باشد

صدایش بسیار شیرین بود  ß  حس آمیزی

ساده دلی  ß  کنایه از پاک و بی آلایش بودن

صدای غرش مانند  ß  تشبیه

چشمش به پنجره خیره می ماند  ß  کنایه از انتظار

بادی در گلو انداخت  ß  کنایه از غرور و تکبّر

مثل فرفره  ß  تشبیه

صدای غژغژ مانند  ß  تشبيه

نفس آخر را کشید  ß  کنایه از اینکه مرد

صدای غرش مانند  ß  تشبيه

سکوت مرگبار حاکم شد  ß  تشخیص

بدون حرکت دراز کشید  ß  کنایه از مرگ

هوا روشن می شد  ß  کنایه از آغاز روز جدید، صبح شد

دور او حلقه زدند  ß  تشبیه و کنایه از توجه و تمرکز

ملافه مثل کفن  ß  تشبيه


سایر مباحث این فصل